دلنوشته های قاصدکلحظه های آبی( دلسروده های فضل ا... قاسمی)شین مثل شعورتغییر مطلوبمن وآینده منبه سوی فرداپایگاه خبری تحلیلی فرزانگان امیدوارعشق است زنده یاد ناصر خان حجازی و استقلالسایت اطلاع رسانی دکتر رحمت سخنی Dr.Rahmat Sokhaniبرادرم ... جایت همیشه سبز ...مدهامتان: علوم و معارف قرآن و حدیثقعلهقیدار شهر جد پیامبراسلامخورشید پنهان.::نهان خانه ی دل::.مهندس محی الدین اله دادیبلوچستاناسپایکانشریه حضورمشاوردختران حوا||*^ــــ^*|| diafeh ||*^ــــ^ *||*نهانخانه جان*وبلاگ بایدهلو باشدنمایندگی دوربین های مداربستهسارا احمدی►▌ رنگارنگ ▌ ◄نقدونظردانش آموز پویابانوی پایتختالمهدی قزوین آبیک 1450بنده ی ناچیز خداارمغان تنهایی*bad boy*سرزمین رویاسوره777سه قدم مانده به....برادران شهید هاشمیخلوتگه رازخاکیهای آسمانیترخونارواحنا فداک یا زینبعشق الهی: نگاه عاشقانه به دیندر آغوش خدامهدی یارانمکهگل یا پوچ؟2شـــــــیـــشـــــه ی نــــــــــــازک تنـــــــــــــــــــهایییه دختره تنهاپسران علوی - دختران فاطمیجملات قصار و شنیدنیsajadb.tkاندیشه و متن دینیऌ عاشق بی معشوق ऌاس ام اسI AM WHAT I AMنهِ /دی / هشتاد و هشتوبلاگ رسمی محسن نصیری(هامون)(شاعر و نویسنده)با خدا تا خداܓ✿ دنـیــــای مـــــــندُرُخـــــــــــــــــــــــشدوستانه☺ ☻☺ ☻بیخیال همه حتی زندگیمفرهنگیبهار عشقدل شکستهرویایی زندگی کردن...صدای مردم نی ریز♥ღردپای عشق♥ღبهورز روستاقوطی عطارفصلنامه علمی پژوهشی علوم قرآن و حدیثنت سرای الماستارنامه ی شخصی امیرحسین قدرتی شاه توریلوله پلی اتیلنعمو همه چی داندانلود سوالات کنکور دکتریکشکولنور غدیرلطفـ ـرحمانمنتظـــــران شــــــــــهادتگل گشتاندیشه و آموزه های دینیصداقتاینا حرف دله...من - او = هیچکسhosni:: امـــید وصـــل ::♫♪زیبـــاے مُرداب ♪ ♫
انسان گاهگاهی خود را فراموش می کند، فراموش می کند که بدن دارد، بدنی ضعیف و ناتوان که، در مقابل عالم و زمان کوچک و ناچیز و آسیب پذیر است، فراموش می کند که همیشگی نیست، و چند صباحی بیشتر نمی پاید، فراموش می کند که جسم مادی او نمی تواند با روح او هم پرواز شود، لذا این انسان احساس ابدیت و مطلقیت و غرور و قدرت می کند، سرمست پیروزی و اوج آمال و آرزوهای دور و دراز خود، بی خبر از حقیقت تلخ و واقعیتهای عینی وجود، به پیش می تازد و از هیچ ظلم وستم رو گردان نمی شود. اما درد آدمی را به خود می آورد، حقیقت وجود او را به آدمی می فهماند و ضعف و زوال و ذلت خود را درک می کند و دست از غرور کبریایی برمی دارد، و معنی خودخواهی و مصلحت طلبی و غرور را می فهمد و آن را توجه نمی کند. دکتر شهید چمران
...این انسان احساس ابدیت و مطلقیت و غرور و قدرت می کند، سرمست پیروزی و اوج آمال و آرزوهای دور و دراز خود، بی خبر از حقیقت تلخ و واقعیتهای عینی وجود، به پیش می تازد و از هیچ ظلم وستم رو گردان نمی شود. ...
دلم تنگ تو هست چمران، ای مردخدا!